Eerst leren vallen en later leren fietsen, was de vuistregel van toen. Goed leren vallen of dealen met een flinke valpartij is niet meer dan praktische zelfverdediging. Even terug in de tijd of beter gezegd terug in mijn tijd. Begin jaren tachtig zeiden we gewoon fietscross. Racen tegen anderen rijders over een speciaal aangelegde baan vol (spring-)bulten en hoge kombochten. Een sport vol snelheid, fietsbeheersing, valtechniek en spektakel. Vandaag de dag roepen we doorgaans BMX, wat staat voor Bicycle Motocross (de X staat dus voor cross). BMX’en is overgewaaid eind jaren zestig vanuit de Verenigde Staten. Je hebt BMX racing, freestyle en pumptrack. In mijn tijd gebeurde er naast de baan ook veel op straat met allerlei zelfgebouwde en levensgevaarlijke urban street jump ramps (springsschans) van planken en bakstenen. Bekijk hier onze MTB pagina.
In 1982 een crossfiets gekregen van mijn ouders. Toendertijd gereden bij Fietscrossclub Vianen. Mijn vader had het gehele cranckstel helemaal vastgelast. Toen werd er nog gebruik gemaakt van spieën en daar kwam regelmatig speling in door de harde klappen. BMX is net als martial arts een vorm van zelfverdediging. Goed leren vallen is gelijk aan zelfverdediging, zoals je dat ook ziet bij klimmers, rugby, skiën, skeeleren en nog meer sporten.Mijn broer aan de boxing, tafeltennis, voetbal en badminton. Ik aan de Kun Tao / Pencak Silat, BMX en Badminton. Later zijn daar Skeeleren, Inline Skating, MTB en Skiën bij gekomen. Linksom of rechtsom, de valtechnieken uit de fietscross zijn onmisbaar en ook vandaag de dag nog steeds actueel en toepasbaar.Jong geleerd is oud gedaan! In sommige van de beste jeugdherinneringen was onze fiets de perfecte metgezel voor al onze avonturen. Net als elke andere fysieke activiteit of sport is fietsen een zeer gezonde gewoonte.
