Ik voel me onveilig. En nu?

Het begrip veiligheid is een meerdimensionaal begrip dat op verschillende manieren gemeten kan worden. Veiligheid is één van de kerntaken van de hedendaagse overheid. Onveiligheid is best complex en zeker als het om gevoelens gaat. Sociale onveiligheid kan stress en spanning veroorzaken en er bijvoorbeeld voor zorgen dat bewoners minder snel naar buiten gaan.

Wanneer je bang bent voel je je niet veilig, maar wat maakt het dan onveilig? Je ervaart overlast van personen bij je in de buurt, zoals burenruzies. In jouw buurt komt misdaad voor en zijn veel ongure types. Je voelt je gediscrimineerd of je wordt door iemand gestalkt. Je hebt te maken met geweld in je directe omgeving. Of je maakt je zorgen vanwege de luchtvervuiling (lees: ongezonde leefomgeving) in jullie buurt, of de brandveiligheid of ontploffingsgevaar van een elektrische laadpaal grenzend aan je tuin, bepaalde achterpaden die slecht verlicht zijn, verkeersveiligheid in jullie buurt die ver beneden peil ligt, niet over straat durven om naar die avondactiviteit te komen, of dat er geen orde en handhaving is waarop je kunt vertrouwen.

Ofwel: je voelt zich onveilig in je woonomgeving. Met sociale onveiligheid worden zowel gevoelens van onveiligheid als daadwerkelijke criminaliteit en overlast in de buurt bedoeld. Dat is heel vervelend, slopend en een zeer onprettig gevoel. 36 procent van de Nederlanders voelt zich soms onveilig op plekken waar groepen mensen rondhangen. Je problemen met onveilig voelen altijd melden bij de politie en bij de gemeente (of wooncorporatie) melden.

Helaas kunnen we nare gevolgen van je onveilig voelen zien in de dagelijkse praktijk.

Veroorzaakt door politici met een overmaat aan hoogmoed, die vooral niet te goeder trouw zijn en die volledig staan voor polarisatie en het jagen op burgers. Terwijl je naar alle redelijk en billijkheid zou mogen verwachten dat deze publieke en hoogstaande personen het goede voorbeeld zouden moeten geven. Denk maar aan bijvoorbeeld de duivelse uitspraken die overlopen van hoogmoed, machogedrag en machtsmisbruik: “we weten waar ze wonen, we gaan van deur tot deur en arm voor arm” en dan vervolgens achteraf verbaasd zijn als dit soort trieste, zieke en haatzaaiende statements agressie opwekken. We hoeven niet uit te leggen dat je daar niet voor gestudeerd hoeft te hebben, om vooraf in te zien dat zoiets als dit negatief gaat uitpakken. Met deze diepgewortelde duivelse mindset, heb je niet meer de intentie om écht problemen op te lossen en wil je ook geen onderdeel meer zijn van de oplossing, dat lijkt mij meer dan overduidelijk. Maar ook andere personen in publieke functies, die met kwade opzet agressie aanwakkeren, in plaats van dat de-escaleren een sociaal gewenste factor zou moeten zijn. Linksom of rechtsom zijn hier (ook helaas) oneindig veel voorbeelden van in de dagelijkse realiteit.

Wat is maatschappelijke weerbaarheid en militaire paraatheid? Heeft onze politie nog wel grip op problemen? Wat doet een burgerwacht? Wat betekent meer lichtblauw op straat? Kan een burger iemand staande houden? Wat is buurtpreventie? Wat betekent verhuftering? Wat mag ik doen om mezelf te verdedigen? Wat is straatterreur? Wie handhaaft de handhaving? Wat is een straatcoach? Neemt het geweld toe op straat? Wat is straatgeweld? Hoe help ik slachtoffers van agressie en geweld op straat? Wat is de meest gebruikte vuiststoot tijdens straatgevechten? Wat moet ik doen bij een straatruzie? Wat is straatintimidatie? Is verhaal halen met persoonlijke knokploeg een wijs besluit? Wekt het bewapenen van BOA’s agressie op? Wat doet verbaal geweld? Is geweld een taal? Lokt popiejopie doen agressie uit?